نقد تطبیقی ترجمه ی قرآن کریم جزء 20(ترجمه ی محمد کاظم میرمعزّی،مهدی الهی قمشه ای،آیتی،خرّم دل و فولادوند)

چکیده شیوایی بیان،رسایی سخن،و پرهیز از زیاده نویسی از جنبه های مثبت و ممتاز ترجمه های معزّی،آیتی والهی قمشه ای از قرآن کریم به شمار می آید. هرچند که الهی قمشه ای تا اندازه ای به ترجمه ادبی و تفسیری روی آورده است. دوری از ساختارهای زبان مبدأ و مقصد و گزینش واژگان نامأنوس و مطابقت نداشتن با متن اصلی آیه و نیز نداشتن شیوه ی ثابت و یکسان در ترجمه آیات و. . . از چالش ها و نقدهای وارده بر این ترجمه هابه شمار می آید. از سوی دیگر،ترجمه ی خرّم دل،ترجمه ی آزاد و تفسیری است،و مترجم با آوردن جمله های توضیحی تا اندازه ای از اصول و مبانی ترجمه خارج شده است. از سوی دیگر، ترجمه ی فولادوند نیز به رسایی و شیوایی،انطباق نثر ترجمه با نثر امروزی،نوآوری در شیوه،گزینش ترجمه ی مطابق و معادل،ویراستاری شکلی و محتوایی و. . . ممتاز است. این پژوهش با گزینش جزء20 از قرآن کریم به بررسی و تحلیل تطبیقی این ترجمه ها می پردازد. کلید واژه:قرآن کریم،ترجمه،محمد کاظم میرمعزّی،مهدی الهی قمشه ای،عبدالمحمد آیتی، مصطفی خرّم دل،محمد مهدی فولادوند